بر اساس گزارشی که روز گذشته در این زمینه در شورای شهر تهران ارائه شد، دغدغه مردم در برخی از مناطق جنوبی شهر تهران به تامین واحدهای مسکونی ۳۰ تا ۴۰ مترمربعی رسیده است.
آن طور که دیروز مسوولان مدیریت شهری تهران اعلام کردند به عنوان مثال هم‌اکنون در بعضی محله‌های منطقه ۱۸ شهر تهران که ارزان‌ترین منطقه پایتخت به لحاظ قیمت و اجاره‌بهای واحدهای مسکونی محسوب می‌شود، مهم‌ترین دغدغه مردم ساختن واحدهای ۳۰ تا ۴۰متری و جدا کردن فضاهاست.
این اظهارنظر دربردارنده یک پیام مهم است؛ مبنی بر اینکه بخش زیادی از افراد ساکن در مناطق جنوبی و محلات ارزان‌قیمت پایتخت که محل سکونت طیف گسترده‌ای از شهروندان کم‌درآمد و نیازمند به حمایت است به شدت با مشکل مسکن مواجه هستند. بخش زیادی از خانوارهای ساکن در محلات جنوبی و محلات کم‌برخوردار پایتخت، در خانه‌های اشتراکی سکونت دارند و از این‌رو دغدغه آنها سکونت در خانه‌هایی است که هر چند بسیار کوچک و ریزمتراژ باشد اما مستقل از خانوارهای دیگر باشد.
در حالی بنا بر اعلام مسوولان شهرداری تهران، دغدغه‌های مردم به سکونت در واحدهای ۳۰ تا ۴۰ مترمربعی رسیده است که با توجه به تعاریف دفتر اسکان بشر سازمان ملل‌متحد (هبیتات) و همچنین متوسط تعداد افراد هر خانوار در کشور (بعد خانوار) یک واحد مسکونی حداقلی باید دست‌کم حدود ۵۰ مترمربع مساحت داشته باشد.
بر اساس تعاریف هبیتات، سرانه استاندارد سکونتی به ازای هر نفر حداقل باید ۱۳ مترمربع باشد؛ در شرایطی که به طور متوسط در هر خانوار ایرانی حدود ۵/ ۳ نفر ساکن هستند بنابراین یک واحد مسکونی حداقلی دست‌کم باید ۵۰ مترمربع مساحت داشته باشد. این در حالی است که تعداد افراد ساکن در یک خانوار در بسیاری از خانوارهای ساکن در محلات و مناطق جنوبی پایتخت بیش از این میزان است. سرانه استاندارد سکونتی به ازای هر نفر در کشورهای توسعه‌یافته ۳۵ مترمربع به ازای هر نفر است.
