بر اساس خبری اختصاصی که در پایگاه خبری صفحه اقتصاد منتشر شده است، سال‌های قبل اگر موضوع رانت در واگذاری سلف غذاخوری را می‌شنیدیم افکار عمومی به سوی نهادها یا مجموعه‌های دانشگاهی و خوابگاهی می‌رفت. اما اکنون صحبت از رانت چند میلیون پرسی و ۱۰ سال واگذاری بدون ثبت رسمی قرارداد غذای شرکت‌های صنعتی و معدنی در میان است. این یک سو استفاده بزرگ اقتصادی است که می‌تواند تبعات بهداشتی نیز به همراه داشته و سلامت کارگران را به خطر بیندازد.
به گزارش نوادنویس به نقل از بولتن نیوز ، الگوی کنونی در واگذاری سلف غذاخوری به یک معضل اقتصادی و بهداشتی تبدیل شده است که نگرانی‌های جدی را برانگیخته است. این مسئله نه تنها اثرات مالی بلکه تبعات بهداشتی جدی نیز برای کارگران دارد. در ادامه به تفصیل به این مسئله پرداخته خواهیم کرد.
۱. بررسی نوع و میزان رانت:
ابتدا نیاز است که نوع و میزان رانت مورد نظر برای واگذاری سلف‌ها مورد بررسی قرار گیرد. آیا این رانت محدود به یک مجموعه صنعتی خاص است یا در سطح کشوری رخ داده است؟ چنین تجزیه و تحلیلی می‌تواند ما را به درک بهتری از وضعیت کنونی برساند.
۲. مخاطرات بهداشتی:
از آنجا که رانت ممکن است به کاهش کیفیت غذا منجر شود، مخاطرات بهداشتی از جمله افزایش موارد مربوط به مسمومیت غذایی و بیماری‌های مشترک ممکن است افزایش یابد. این امر می‌تواند به تنگ‌نظری درمانی و کارآمدی درمان بیماری‌ها منجر شود.
۳. اثرات بر اقتصاد صنعت کاران:
مسئله رانت و واگذاری بدون ثبت رسمی قرارداد می‌تواند به تنگ‌نظری در ارائه خدمات به کارگران منجر شود. افزایش هزینه‌های زندگی کارگری و نگرانی‌های مرتبط با بهداشت می‌توانند در اختیار گیرندگان کار علی‌رغم کاهش کیفیت غذا افتاده را تجربه کنند.
۴. نقش نهادهای نظارتی:
نهادهای نظارتی و دولت باید نقش فعالی در نظارت بر فعالیت‌های سلف‌ها و شرکت‌های واگذاری‌کننده ایفا کنند. تدابیر کنترلی باید به گونه‌ای اجرا شوند که از کیفیت غذا و بهداشت عمومی جامعه حفاظت کنند.
۵. نیاز به شفافیت:
شفافیت در فعالیت‌های مرتبط با واگذاری و رانت امری بسیار حیاتی است. اطلاع‌رسانی به کارگران و عموم جامعه در مورد روند و نتایج این فعالیت‌ها می‌تواند به شناخت بهتری از مسئله کمک کند.
۶. آموزه‌های بین‌المللی:
نگاه به تجربیات بین‌المللی در مورد واگذاری سلف‌ها و کنترل رانت می‌تواند ما را در مسیری مطمئن‌تر هدایت کند. آموزه‌های موفق دیگر کشورها می‌توانند مدلی برای بهبود وضعیت کنونی ارائه دهند.
۷. نقد و انتقاد عمومی:
نقد و انتقادات عمومی نقش مهمی در ایجاد تغییرات اصلاحی دارند. نظرات کارگران، اساتید و افراد جامعه در مورد وضعیت کنونی می‌توانند فشاری را بر نهادها و دولت ایجاد کرده و اصلاحات لازم را به دنبال داشته باشند.
۸. تعامل دانشگاه و صنعت:
دانشگاه‌ها و صنعت باید در مورد ارتقاء کیفیت غذا و بهداشت در سلف‌ها همکاری کنند. تعامل مثبت بین این دو بخش می‌تواند به بهبود شرایط منجر شود.
۹. نقش رسانه‌ها:
رسانه‌ها نقش مهمی در افشای مسائل مرتبط با رانت و واگذاری ندارند. اطلاع‌رسانی صحیح و کارآمد از طریق رسانه‌ها می‌تواند نگرانی‌های عمومی را به دولت و نهادهای ذیربط ارائه دهد.
۱۰. اقدامات فوری:
نهادها و دولت باید اقدامات فوری را جهت اصلاح وضعیت کنونی آغاز کنند. این اقدامات باید به شفافیت، کیفیت غذا، بهداشت عمومی و حفاظت از حقوق کارگران متمرکز شوند.
در نتیجه، لازم است تمامی نهادها و افراد جامعه در کنار یکدیگر به منظور حل این مشکلات مشترک همکاری نمایند تا به یک راه حل کامل و جامع برای مسئله رانت در واگذاری سلف غذاخوری انواع کارگاه‌های صنعتی دست یابیم.
